- 1. Старац - любаснаму Гаію, якога я ў ісьціне люблю.
- 2. Любасны! малюся, каб табе здаровілася і шчасьціла ва ўсім, як шчасьціць душы тваёй.
- 3. Бо я вельмі ўсьцешыўся, калі прыйшлі браты і засьведчылі пра тваю вернасьць, як ты ходзіш у ісьціне.
- 4. Няма мне большае радасьці, як чуць, што дзеці мае ходзяць у ісьціне.
- 5. Любасны! ты як верны дзееш у тым, што робіш братам і вандроўнікам;
- 6. яны засьведчылі перад царквою пра любоў тваю; ты добра зробіш, калі адпусьціш іх, як яно трэба дзеля Бога,
- 7. бо яны дзеля імя Ягонага пайшлі, ня ўзяўшы нічога ад язычнікаў.
- 8. Дык вось павінны мы прымаць іх такіх, каб зрабіцца спрыяльнікамі ісьціне.
- 9. Я пісаў быў царкве; але Дыятрэф, які любіць быць першым у іх, ня прымае нас.
- 10. Таму, калі я прыйду, дык узгадаю ўчынкі, якія ён робіць, ганячы словамі ліхімі нас, і, не задавальняючыся гэтым, і сам ня прымае братоў, і забараняе тым, што жадаюць прымаць, і выганяе іх з царквы.
- 11. Любасны! не ўпадабняйся ліхому, а добраму. Хто робіць дабро, той Божы; а хто робіць ліха, ня бачыў Бога.
- 12. Пра Дзімітрыя засьведчылі ўсе і сама ісьціна; сьведчым таксама і мы, і вы ведаеце, што сьведчаньне нашае ў ісьціне.
- 13. Многае меўся я напісаць; ды не хачу пісаць табе чарнілам і трысьцінкаю,
- 14. спадзяюся ж бо неўзабаве пабачыць цябе і пагутарыць вуснамі ў вусны.
- 15. Мір табе! вітаюць цябе сябры; павітай сяброў паіменна. Амін.
Ничего нет для сопоставления.
