- 1. Наблізіліся да Яго ўсе мытнікі і грэшнікі слухаць Яго.
- 2. А фарысэі і кніжнікі наракалі, кажучы: Ён прымае грэшнікаў і есьць зь імі.
- 3. Але Ён сказаў ім наступную прытчу:
- 4. хто з вас, маючы сто авечак і згубіўшы адну зь іх, не пакіне дзевяноста дзевяцёх ў пустыні і ня пойдзе па прапалую, пакуль ня знойдзе яе?
- 5. А знайшоўшы, возьме яе на плечы свае з радасьцю;
- 6. і прыйшоўшы дамоў, пакліча сяброў і суседзяў і скажа ім; парадуйцеся са мною, я знайшоў маю прапалую авечку.
- 7. Маўляю вам, што так на нябёсах болей радасьці будзе за аднаго грэшніка, які каецца, чым за дзевяноста дзевяцёх праведнікаў, якія ня маюць патрэбы ў каяньні.
- 8. Альбо якая жанчына, маючы дзесяць драхмаў, калі згубіць адну драхму, не запаліць сьвечкі і не пачне месьці пакой і шукаць пільна, пакуль ня знойдзе?
- 9. А знайшоўшы, пакліча сябровак і суседак і скажа: парадуйцеся са мною, я знайшла згубленую драхму,
- 10. Так, кажу вам, бывае радасьць у анёлаў Божых і за аднаго грэшніка, які каецца.
- 11. Яшчэ сказаў: у аднаго чалавека было два сыны;
- 12. і сказаў малодшы бацьку: тата! дай мне належную мне долю маёмасьці. І бацька падзяліў ім маёмасьць.
- 13. Праз колькі дзён малодшы сын, сабраўшы ўсё, пайшоў у далёкі край і там распусьціў маёмасьць сваю, жывучы распусна.
- 14. А калі ён пражыў усё, настаў вялікі голад у той краіне, і ён апынуўся ў нястачы;
- 15. і пайшоў, прыстаў да аднаго жыхара той краіны, а той паслаў яго на палі свае пасьвіць сьвіньні;
- 16. і ён рады быў напоўніць чэрава сваё струкамі, якія елі сьвіньні, але ніхто не даваў яму.
- 17. Апамятаўшыся, сказаў: колькі парабкаў у бацькі майго маюць лішкі хлеба, а я паміраю з голаду!
- 18. Устану, пайду да бацькі майго і скажу яму: тата! я зграшыў супроць неба і перад табою,
- 19. і ўжо ня варты называцца сынам тваім; прымі мяне ў лік парабкаў тваіх.
- 20. Устаў і пайшоў да бацькі свайго. І калі ён быў яшчэ далёка, убачыў яго бацька ягоны і ўмілажаліўся; і пабегшы, упаў яму на шыю і пацалаваў яго.
- 21. А сын сказаў яму: тата! я зграшыў супроць неба і перад табою, і ўжо ня варты называцца сынам тваім.
- 22. А бацька сказаў рабам сваім: прынясеце найлепшую вопратку і апранеце яго, і дайце пярсьцёнак на руку яму і абутак на ногі;
- 23. і прывядзеце ўкормленае цяля і закалеце: будзем есьці і весяліцца,
- 24. бо гэты сын мой быў мёртвы і ажыў, прападаў і знайшоўся. І пачалі весяліцца.
- 25. А старэйшы сын ягоны быў на полі; і вяртаючыся, калі наблізіўся да дома, пачуў сьпевы і весялосьць;
- 26. і паклікаўшы аднаго слугу, спытаўся: што гэта такое?
- 27. Той сказаў яму: брат твой прыйшоў, і бацька твой закалоў укормленае цяля, бо прыняў яго здаровага.
- 28. Ён угневаўся і не хацеў увайсьці. А бацька, выйшаўшы, клікаў яго.
- 29. Але ён сказаў у адказ бацьку: вось, я столькі гадоў служу табе і ніколі не пераступаў загаду твайго, але ты ніколі ня даў мне і казьляняці, каб мне павесяліцца зь сябрамі маімі;
- 30. а калі сын твой, вось гэты, распусьціўшы маёмасьць сваю з блудніцамі, прыйшоў, ты закалоў яму ўкормленае цяля.
- 31. А ён сказаў яму: сыне мой! ты заўсёды са мною, і ўсё маё ёсьць тваё;
- 32. а з таго трэба было радавацца і весяліцца, што брат твой гэты быў мёртвы і ажыў, прападаў і знайшоўся.
Ничего нет для сопоставления.
