Глава 5

  • 1. Бо кожны першасьвятар зь людзей выбіраны, людзям жа і пастаўляецца на служэньне Богу, каб прыносіць дары і ахвяры за грахі,
  • 2. каб мог паблажаць неабазнаным і заблуканым; бо і сам абложаны немаччу,
  • 3. і таму ён павінен як за людзей, так і за сябе прыносіць ахвяры за грахі.
  • 4. І ніхто сам сабою ня прымае гэтага гонару, а толькі пакліканы Богам, як і Аарон.
  • 5. Так і Хрыстос ня Сам Сабе прысвоіў славу быць першасьвятаром, а Той, Хто сказаў Яму: "Ты Сын Мой, Я сёньня нарадзіў Цябе";
  • 6. як і ў іншым месцы кажа: "Ты сьвятар навек па чыне Мелхісэдэка".
  • 7. Ён, у дні плоці Сваёй, зь вялікім галашэньнем і са сьлязьмі прынёс малітвы і маленьні Таму, Хто меў моц уратаваць Яго ад сьмерці, і пачуты быў за Сваю богабаязнасьць;
  • 8. хоць Ён і Сын, аднак празь цярпеньні навучыўся паслушэнству;
  • 9. і, удасканаліўшыся, спрычыніўся да вечнага збавеньня ўсіх паслухмяных Яму,
  • 10. і быў названы ад Бога Першасьятаром па чыне Мелхісэдэка.
  • 11. Пра гэта сьлед было б нам гаварыць многа; але цяжка патлумачыць, бо вы зрабіліся няздольныя слухаць.
  • 12. Бо, мяркуючы па часе, вам належала быць настаўнікамі; але вас зноў трэба вучыць першаасновам слова Божага, і вам патрэбнае малако, а ня цьвёрдая ежа.
  • 13. Кожны, кормлены малаком, неабазнаны ў слове праўды, бо ён дзіця;
  • 14. а цьвёрдая ежа ўласьцівая дасканалым, у якіх пачуцьці навыкам прывучаны адрозьніваць дабро і зло.