- 1. І ў адказ Ісус зноў прамовіў да іх у прытчах, кажучы:
- 2. падобнае Царства Нябеснае на чалавека-цара, які справіў вясельле сыну свайму
- 3. і паслаў рабоў сваіх клікаць запрошаных на вясельле; і не хацелі прыйсьці.
- 4. Зноў паслаў іншых рабоў, сказаўшы: скажэце запрошаным: "вось я прыгатаваў абед мой, цяляты мае і што ўкормлена, заколата, і ўсё гатова; прыходзьце на вясельле".
- 5. Але яны, ня даўшы ўвагі, пайшлі, хто на поле сваё, а хто да гандлю свайго.
- 6. Астатнія ж, схапіўшы рабоў ягоных, зьняважылі і забілі іх.
- 7. І пачуўшы, цар той угневаўся, і, паслаўшы войскі свае, вынішчыў забойцаў тых і горад іхні спаліў.
- 8. Тады кажа ён рабам сваім: вясельле гатова, а запрошаныя ня былі вартыя.
- 9. Дык вось, ідзеце на ростані і ўсіх, каго спаткаеце, клічце на вясельле.
- 10. І рабы тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго толькі знайшлі, і благіх і добрых; і напоўнілася вясельле бяседнікамі.
- 11. Цар, увайшоўшы паглядзець на бяседнікаў, убачыў там чалавека, апранутага не ў вясельныя строі,
- 12. і кажа яму: дружа! як ты ўвайшоў сюды не ў вясельных строях? А той маўчаў.
- 13. Тады сказаў цар слугам: зьвязаўшы яму рукі і ногі, вазьмеце яго і выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў;
- 14. бо шмат пакліканых, ды мала выбраных.
- 15. Тады фарысэі пайшлі і дамаўляліся, як падлавіць Яго на слове.
- 16. І пасылаюць да Яго вучняў сваіх зь ірадыянамі, кажучы: Настаўнік! мы ведаем, што Ты справядлівы, і шляху Божаму праўдзіва вучыш, і не стараешся дагадзіць каму-небудзь, бо не глядзіш на абліччы;
- 17. дык вось скажы нам: як Табе здаецца? ці дазваляецца даваць падатак кесару, ці не?
- 18. Але Ісус, убачыўшы зламыснасьць іхнюю, сказаў: што спакушаеце Мяне, крывадушнікі?
- 19. пакажэце Мне манету, якою плаціцца падатак. Яны прынесьлі Яму дынар.
- 20. І кажа ім: чыя гэта выява і надпіс?
- 21. І кажуць Яму: кесаравы. Тады кажа ім: дык аддавайце кесарава кесару, а Божае Богу.
- 22. Пачуўшы гэта, яны зьдзівіліся і пакінуўшы Яго, пайшлі.
- 23. У той дзень падступіліся да Яго садукеі, якія кажуць, што няма ўваскрэсеньня, і спыталіся ў Яго:
- 24. Настаўнік! Майсей сказаў: "калі хто памрэ, ня маючы дзяцей, хай возьме брат ягоны жонку ягоную і адродзіць семя брату свайму".
- 25. Было ў нас сем братоў: першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы дзяцей, пакінуў жонку сваю брату свайму;
- 26. гэтак сама і другі, і трэйці, нават да сёмага;
- 27. а пасьля ўсіх памерла і жонка.
- 28. Дык вось, ва ўваскрэсеньні, катораму зь сямёх будзе яна за жонку? бо ўсе мелі яе?
- 29. Ісус сказаў ім у адказ: памыляецеся, ня ведаючы Пісаньняў, ні сілы Божай;
- 30. бо ва ўваскрэсеньні ні жэняцца, ні выходзяць замуж, а жывуць, як анёлы Божыя на нябёсах.
- 31. А пра ўваскрэсеньне мёртвых ці ня чыталі вы сказанага вам Богам:
- 32. "Я Бог Абрагама, і Бог Ісаака, і Бог Якава"? Бог ня ёсьць Бог мёртвых, а жывых".
- 33. І пачуўшы, люд зьдзіўляўся з вучэньня Ягонага.
- 34. А фарысэі, пачуўшы, што Ён прывёў садукеяў у маўчаньне, сабраліся разам.
- 35. І спытаўся адзін зь іх, законьнік, спакушаючы Яго і кажучы:
- 36. Настаўнік! якая запаведзь найбольшая ў законе?
- 37. Ісус жа сказаў яму: "палюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім разуменьнем тваім";
- 38. гэта найбольшая і першая запаведзь;
- 39. а другая падобная да яе: "палюбі блізкага твайго, як самога сябе";
- 40. на гэтых дзьвюх запаведзях грунтуецца ўвесь закон і прарокі.
- 41. Калі ж сабраліся фарысэі, спытаўся ў іх Ісус:
- 42. што вы думаеце пра Хрыста? чый Ён сын? Кажуць Яму: Давідаў.
- 43. Кажа ім: як жа Давід, з натхненьня, Госпадам Яго называе, калі кажа:
- 44. "Сказаў Гасподзь Госпаду майму: сядзі праваруч ад Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх"?
- 45. Дык вось, калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён сын яму?
- 46. І ніхто ня мог адказаць Яму ні слова; і не адважваўся ўжо ніхто з таго дня дапытвацца ў Яго.
Ничего нет для сопоставления.
