Глава 22

< предыдущая глава   следующая глава >
Глава 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28
  • 1. І ў адказ Ісус зноў прамовіў да іх у прытчах, кажучы:
  • 2. падобнае Царства Нябеснае на чалавека-цара, які справіў вясельле сыну свайму
  • 3. і паслаў рабоў сваіх клікаць запрошаных на вясельле; і не хацелі прыйсьці.
  • 4. Зноў паслаў іншых рабоў, сказаўшы: скажэце запрошаным: "вось я прыгатаваў абед мой, цяляты мае і што ўкормлена, заколата, і ўсё гатова; прыходзьце на вясельле".
  • 5. Але яны, ня даўшы ўвагі, пайшлі, хто на поле сваё, а хто да гандлю свайго.
  • 6. Астатнія ж, схапіўшы рабоў ягоных, зьняважылі і забілі іх.
  • 7. І пачуўшы, цар той угневаўся, і, паслаўшы войскі свае, вынішчыў забойцаў тых і горад іхні спаліў.
  • 8. Тады кажа ён рабам сваім: вясельле гатова, а запрошаныя ня былі вартыя.
  • 9. Дык вось, ідзеце на ростані і ўсіх, каго спаткаеце, клічце на вясельле.
  • 10. І рабы тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго толькі знайшлі, і благіх і добрых; і напоўнілася вясельле бяседнікамі.
  • 11. Цар, увайшоўшы паглядзець на бяседнікаў, убачыў там чалавека, апранутага не ў вясельныя строі,
  • 12. і кажа яму: дружа! як ты ўвайшоў сюды не ў вясельных строях? А той маўчаў.
  • 13. Тады сказаў цар слугам: зьвязаўшы яму рукі і ногі, вазьмеце яго і выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў;
  • 14. бо шмат пакліканых, ды мала выбраных.
  • 15. Тады фарысэі пайшлі і дамаўляліся, як падлавіць Яго на слове.
  • 16. І пасылаюць да Яго вучняў сваіх зь ірадыянамі, кажучы: Настаўнік! мы ведаем, што Ты справядлівы, і шляху Божаму праўдзіва вучыш, і не стараешся дагадзіць каму-небудзь, бо не глядзіш на абліччы;
  • 17. дык вось скажы нам: як Табе здаецца? ці дазваляецца даваць падатак кесару, ці не?
  • 18. Але Ісус, убачыўшы зламыснасьць іхнюю, сказаў: што спакушаеце Мяне, крывадушнікі?
  • 19. пакажэце Мне манету, якою плаціцца падатак. Яны прынесьлі Яму дынар.
  • 20. І кажа ім: чыя гэта выява і надпіс?
  • 21. І кажуць Яму: кесаравы. Тады кажа ім: дык аддавайце кесарава кесару, а Божае Богу.
  • 22. Пачуўшы гэта, яны зьдзівіліся і пакінуўшы Яго, пайшлі.
  • 23. У той дзень падступіліся да Яго садукеі, якія кажуць, што няма ўваскрэсеньня, і спыталіся ў Яго:
  • 24. Настаўнік! Майсей сказаў: "калі хто памрэ, ня маючы дзяцей, хай возьме брат ягоны жонку ягоную і адродзіць семя брату свайму".
  • 25. Было ў нас сем братоў: першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы дзяцей, пакінуў жонку сваю брату свайму;
  • 26. гэтак сама і другі, і трэйці, нават да сёмага;
  • 27. а пасьля ўсіх памерла і жонка.
  • 28. Дык вось, ва ўваскрэсеньні, катораму зь сямёх будзе яна за жонку? бо ўсе мелі яе?
  • 29. Ісус сказаў ім у адказ: памыляецеся, ня ведаючы Пісаньняў, ні сілы Божай;
  • 30. бо ва ўваскрэсеньні ні жэняцца, ні выходзяць замуж, а жывуць, як анёлы Божыя на нябёсах.
  • 31. А пра ўваскрэсеньне мёртвых ці ня чыталі вы сказанага вам Богам:
  • 32. "Я Бог Абрагама, і Бог Ісаака, і Бог Якава"? Бог ня ёсьць Бог мёртвых, а жывых".
  • 33. І пачуўшы, люд зьдзіўляўся з вучэньня Ягонага.
  • 34. А фарысэі, пачуўшы, што Ён прывёў садукеяў у маўчаньне, сабраліся разам.
  • 35. І спытаўся адзін зь іх, законьнік, спакушаючы Яго і кажучы:
  • 36. Настаўнік! якая запаведзь найбольшая ў законе?
  • 37. Ісус жа сказаў яму: "палюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім разуменьнем тваім";
  • 38. гэта найбольшая і першая запаведзь;
  • 39. а другая падобная да яе: "палюбі блізкага твайго, як самога сябе";
  • 40. на гэтых дзьвюх запаведзях грунтуецца ўвесь закон і прарокі.
  • 41. Калі ж сабраліся фарысэі, спытаўся ў іх Ісус:
  • 42. што вы думаеце пра Хрыста? чый Ён сын? Кажуць Яму: Давідаў.
  • 43. Кажа ім: як жа Давід, з натхненьня, Госпадам Яго называе, калі кажа:
  • 44. "Сказаў Гасподзь Госпаду майму: сядзі праваруч ад Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх"?
  • 45. Дык вось, калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён сын яму?
  • 46. І ніхто ня мог адказаць Яму ні слова; і не адважваўся ўжо ніхто з таго дня дапытвацца ў Яго.