- 1. І гаварыў далей Эліуй і сказаў:
- 2. пачакай мяне крыху, і я пакажу табе, што я маю яшчэ што сказаць за Бога.
- 3. Пачну мае разважаньні здалёку і аддам справядлівасьць Садзецелю майму,
- 4. бо словы мае сапраўды не мана: перад табою - дасканалы ў пазнаньні.
- 5. Вось, Бог магутны і не пагарджае моцнага сілаю сэрца;
- 6. Ён не падтрымлівае бязбожных і аддае належнае прыгнечаным;
- 7. Ён не адварочвае вачэй Сваіх ад праведнікаў, а з царамі назаўсёды садзіць іх на троне, і яны ўзвышаюцца.
- 8. Калі ж яны закаваныя ў ланцугі і трымаюцца ў аковах гароты,
- 9. дык Ён паказвае ім на дзеі іхнія і на беззаконьні іхнія, бо яны памножыліся,
- 10. і адчыняе ім вуха дзеля настаўленьня на розум і кажа ім, каб яны адхінуліся ад бязбожнасьці.
- 11. Калі паслухаюцца і будуць служыць Яму, дык правядуць дні свае ў дабрадзенстве і гады свае ў радасьці;
- 12. калі ж не паслухаюцца, дык загінуць ад стралы і памруць у неразумстве.
- 13. А крывадушнікі пестуюць у сэрцы гнеў і не заклікаюць Яго, калі Ён замыкае іх у ковы;
- 14. таму і душа іхняя памірае ў маладосьці і жыцьцё іхняе з блуднікамі.
- 15. Ён ратуе беднага ад бяды ягонай і ва ўціску адчыняе вуха яму.
- 16. І цябе вывеў бы Ён зь цясноцьця на прастору, дзе няма сьціску, і тое, што пастаўляецца на стол твой, было б напоўнена тлушчам;
- 17. але ты перапоўнены думкамі бязбожных: меркаваньні іх і асуда - блізкія.
- 18. Хай не пакарае цябе гнеў Божы караю! Вялікі выкуп ня выратуе цябе.
- 19. Ці дасьць Ён якую цану твайму багацьцю? Не, - ні золату і ніякаму скарбу.
- 20. Не жадай той ночы, калі народы вынішчаюцца на месцы сваім.
- 21. Сьцеражыся, ня схіляйся да бязбожнасьці, якую ты паставіў над пакутаю.
- 22. Бог высокі магутнасьцю Сваёю, і хто такі, як Ён, настаўнік?
- 23. Хто пакажа Яму шлях Ягоны: хто можа сказаць: Ты робіш несправядліва?
- 24. Памятай пра тое, каб узвышаць дзеі Ягоныя, якія людзі бачаць.
- 25. Усе людзі могуць бачыць іх, чалавек можа бачыць іх здалёк.
- 26. Вось, Бог вялікі, і мы ня можам спазнаць Яго; лік гадоў Ягоных недасьледны.
- 27. Ён забірае кроплі вады; яны ў мностве выліваюцца дажджом:
- 28. з хмараў капаюць і выліваюцца зьлівай на людзей.
- 29. Хто можа таксама спасьцігнуць прыцягненьне воблакаў, трэск намёта Ягонага?
- 30. Вось, Ён распасьцірае над ім сьвятло Сваё і пакрывае дно мора.
- 31. Адтуль Ён судзіць народы, дае багата ежы.
- 32. Ён трымае ў далонях Сваіх маланку і загадвае ёй, каго біць.
- 33. Трэск яе дае знак пра яе; жывёлы таксама адчуваюць, што адбываецца.
Ничего нет для сопоставления.
