- 1. І сталася пасля гэтага: Ён праходзіў па гарадах і вёсках,
прапаведуючы і дабравесцячы Царства Божае,
і дванаццаць з Ім, - 2. і некаторыя жанчыны,
што былі ацалёныя ад духаў злых і немачаў:
Марыя, званая Магдалінаю,
з якой выйшла сем дэманаў, - 3. Іаанна, жонка Хузы, домаўпраўніка Ірадавага,
і Сусанна,
і многія іншыя, што служылі Яму маёмасцю сваёй. - 4. Калі ж сабралася мноства народу
і з усіх гарадоў папрыходзілі да Яго,
Ён сказаў прытчай: - 5. Выйшаў сейбіт сеяць насенне сваё;
і калі сеяў,
адно ўпала пры дарозе і было патаптана,
і птушкі нябесныя падзяўблі яго; - 6. а іншае ўпала на камень
і, узышоўшы, засохла, бо не мела вільгаці; - 7. а іншае ўпала ў церні,
і выраслі церні і заглушылі яго; - 8. а іншае ўпала на добрую зямлю
і, узышоўшы, урадзіла плод у сто крат.
Сказаўшы гэта, Іісус заклікаў:
хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе! - 9. Вучні ж Яго пыталіся ў Яго, кажучы: што б значыла прытча гэта?
- 10. Ён жа сказаў:
вам дадзена ведаць тайны Царства Божага,
а астатнім — у прытчах,
каб яны бачачы не бачылі і чуючы не разумелі. - 11. Вось што значыць прытча гэтая: насенне ёсць слова Божае;
- 12. і якое пры дарозе — гэта тыя,
што слухаюць, але потым прыходзіць дыявал
і забірае слова з сэрцаў іх,
каб не ўверавалі яны і не былі збаўленыя; - 13. а якое на камені ўпала — гэта тыя,
што, пачуўшы, з радасцю прымаюць слова,
але яны не маюць кораня і да часу веруюць,
а ў час выпрабавання адпадаюць; - 14. а што ўпала ў церні — гэта тыя,
што пачулі, але турботамі,
багаццем і ўцехамі жыццёвымі на шляху сваім заглушаюцца
і не даюць плёну; - 15. а што на добрай зямлі — гэта тыя,
што, пачуўшы слова, захоўваюць яго ў шчырым і добрым сэрцы
і даюць плод у цярплівасці.
Сказаўшы гэта, Іісус заклікаў:
хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе! - 16. Ніхто, запаліўшы свечку,
не пакрывае яе пасудзінай або не ставіць пад ложак,
а ставіць яе на падсвечнік,
каб тыя, што ўваходзяць, бачылі святло. - 17. Бо няма нічога таемнага, што б не стала яўным,
ні схаванага, што б не стала вядомым і не выявілася. - 18. Так што сачыце, як вы слухаеце;
бо хто мае, таму дадзена будзе,
а хто не мае, адымецца ў таго і тое, што ён думае, нібы мае. - 19. І прыйшлі да Яго Маці і браты Яго,
і не маглі даступіцца да Яго з-за натоўпу. - 20. І паведамілі Яму, кажучы:
Маці Твая і браты Твае стаяць на дварэ
і хочуць Цябе ўбачыць. - 21. Ён жа сказаў ім у адказ: Маці Мая і браты Мае — гэта тыя,
што слухаюць слова Божае і выконваюць яго. - 22. І сталася ў адзін з тых дзён:
увайшоў Ён у лодку з вучнямі Сваімі
і сказаў ім: пераправімся на той бок возера.
І яны адплылі. - 23. Калі ж плылі, Ён заснуў.
І наляцеў бурны вецер на возера,
і пачало заліваць іх,
і былі яны ў небяспецы. - 24. І, падышоўшы, разбудзілі Яго
і сказалі: Настаўнік! Настаўнік! мы гінем!
Ён жа, устаўшы, забараніў ветру і хвалям вады,
і яны супакоіліся і настала ціша. - 25. Тады Ён сказаў ім: дзе вера ваша?
Яны ж, спалоханыя, дзівіліся і казалі адзін аднаму:
хто ж гэта Ён, што і вятрам загадвае і вадзе,
і слухаюцца Яго? - 26. І прыплылі ў зямлю Гадарынскую,
што насупраць Галілеі. - 27. Калі ж Ён выйшаў на зямлю,
сустрэў Яго нейкі чалавек з горада,
апантаны дэманамі з даўняга часу,
і адзення не насіў ён,
і ў доме не жыў, а ў магільных пячорах. - 28. Убачыўшы Іісуса і закрычаўшы,
ён упаў перад Ім і моцным голасам сказаў:
што Табе да мяне, Іісусе, Сыне Бога Ўсявышняга?
малю Цябе, не муч мяне. - 29. Таму што загадаў Іісус духу нячыстаму выйсці з чалавека;
бо доўгі час той хапаў яго,
і звязвалі яго ланцугамі і аковамі, і сцераглі;
але ён разрываў путы, і дэман гнаў яго ў пустыні. - 30. І спытаўся ў яго Іісус, кажучы: як імя тваё?
Той адказаў: легіён;
бо многа дэманаў увайшло ў яго. - 31. І яны прасілі Іісуса,
каб не загадаў ім ісці ў бездань. - 32. Пасвіўся ж там вялікі статак свіней на гары;
і папрасілі Яго дэманы, каб дазволіў ім увайсці ў іх.
І дазволіў ім. - 33. І дэманы, выйшаўшы з чалавека, увайшлі ў свіней;
і рынуўся статак з кручы ў возера і патануў. - 34. Пастухі ж, убачыўшы, што здарылася,
пабеглі ды абвясцілі ў горадзе і ў вёсках. - 35. І людзі выйшлі пабачыць, што здарылася;
і прыйшлі да Іісуса
і знайшлі, што чалавек, з якога выйшлі дэманы,
сядзіць каля ног Іісуса
адзеты і пры розуме;
і спалохаліся. - 36. А тыя, хто бачыў, расказалі ім, як быў выратаваны апантаны.
- 37. І прасіў Яго ўвесь люд краю Гадарынскага
адысці ад іх,
бо страхам вялікім былі яны ахоплены.
І Ён, увайшоўшы ў лодку, вярнуўся. - 38. А чалавек, з якога выйшлі дэманы,
прасіў Яго, каб быць з Ім.
Але Іісус адпусціў яго, кажучы: - 39. вяртайся ў дом твой
і расказвай, што зрабіў табе Бог.
І ён пайшоў, абвяшчаючы па ўсім горадзе,
што зрабіў яму Іісус. - 40. І сталася: калі вярнуўся Іісус,
народ прыняў Яго, бо ўсе чакалі Яго. - 41. І вось прыйшоў чалавек, імем Іаір,
які быў старэйшынам сінагогі;
і, упаўшы да ног Іісуса, ён прасіў Яго ўвайсці ў дом яго, - 42. бо ў яго была адзіная дачка, гадоў дванаццаці,
і яна памірала.
Калі ж Ён ішоў, народ напіраў на Яго. - 43. І жанчына,
якая мела кровацячэнне ўжо дванаццаць гадоў,
і патраціла на лекараў усю маёмасць
ды ні ў аднаго не магла вылечыцца, - 44. падышоўшы ззаду, дакранулася да краю вопраткі Яго;
і адразу спынілася кровацячэнне ў яе. - 45. І сказаў Іісус: хто дакрануўся да Мяне?
Калі ж адмаўляліся ўсе,
казаў Пётр і тыя, што з ім:
Настаўнік! народ абступіў Цябе і напірае,
а Ты гаворыш: хто дакрануўся да Мяне? - 46. Але Іісус сказаў: дакрануўся нехта да Мяне,
бо Я адчуў сілу, што выйшла з Мяне. - 47. Жанчына, убачыўшы, што не ўтаілася,
дрыжучы, падышла
і, упаўшы перад Ім,
паведаміла Яму перад усім народам,
з якой прычыны дакранулася да Яго
і як ацалілася адразу. - 48. Ён жа сказаў ёй: мацуйся, дачка!
вера твая ўратавала цябе;
ідзі з мірам. - 49. Яшчэ калі Ён гаварыў,
прыходзіць нехта з дому старэйшыны сінагогі
і кажа яму: памерла дачка твая,
не турбуй ужо Настаўніка. - 50. Іісус жа, пачуўшы гэта,
сказаў, звяртаючыся да яго: не бойся, толькі веруй,
і яна будзе ўратаваная. - 51. І, прыйшоўшы ў дом,
Ён не дазволіў увайсці нікому, апрача Пятра, Іаана і Іакава,
і бацькі дзяўчынкі і маці. - 52. Усе плакалі і рыдалі па ёй.
Ён жа сказаў: не плачце,
яна не памерла, а спіць. - 53. І насміхаліся з Яго,
ведаючы, што яна памерла. - 54. Ён жа, выправадзіўшы ўсіх прэч
і ўзяўшы яе за руку, усклікнуў, кажучы: дзяўчынка! устань. - 55. І вярнуўся дух яе і паднялася адразу;
і Ён загадаў даць ёй есці. - 56. І моцна ўразіліся бацькі яе.
Ён жа загадаў ім не расказваць нікому пра тое, што адбылося.
Ничего нет для сопоставления.
