Глава 6

  • 1. Глядзіце, не выстаўляйце праведнасці вашай
    перад людзьмі, каб яны бачылі вас:
    інакш няма вам узнагароды ад Айца вашага,
    Які ёсць у нябёсах.
  • 2. Дык вось, калі даеш міласціну,
    не трубі перад сабою,
    як робяць крывадушнікі ў сінагогах і на вуліцах,
    каб услаўлялі іх людзі.
    Праўду кажу вам: яны атрымліваюць узнагароду сваю.
  • 3. У цябе ж, калі даеш міласціну,
    няхай не велае левая рука твая, што робіць правая,
  • 4. каб міласціна твая была ў тайнасці,
    і Айцец твой, Які бачыць у тайнасці, аддасць табе на яве.
  • 5. І калі молішся, не будзь, як крывадушнікі,
    што любяць у сінагогах і на рагах вуліц, стоячы, маліцца,
    каб выставіцца перад людзьмі.
    Праўду кажу вам, што яны атрымліваюць узнагароду сваю.
  • 6. Ты ж, калі молішся,
    зайдзі ў пакой твой і, зачыніўшы дзверы твае,
    памаліся Айцу твайму, Які ў тайнасці;
    і Айцен твой, Які бачыць у тайнасці, аддасць табе на яве.
  • 7. А молячыся,
    не гаварыце лішняга, бы язычнікі;
    бо яны думаюць, што ў мнагаслоўі сваім пачутыя будуць;
  • 8. дык не будзьце ж падобныя да іх;
    бо ведае Айцец ваш, у чым вы маеце патрэбу,
    раней, чым вы ў Яго папросіце.
  • 9. Дык вось, маліцеся так:
    Ойча наш, Які ёсць у нябёсах!
    Няхай свяціцца імя Тваё;
  • 10. Няхай прыйдзе Царства Тваё;
    няхай будзе воля Твая як на небе, і на зямлі;
  • 11. хлеб наш надзённы дай нам сёння;
  • 12. і даруй нам даўгі нашы,
    як і мы даруем даўжнікам нашым;
  • 13. і не ўвядзі нас у спакусу,
    але збаў нас ад ліхога;
    бо Тваё ёсць Царства і сіла і слава навекі.
    Амінь.
  • 14. Бо калі вы будзеце дараваць людзям правіны іх,
    дык даруе і вам Айцец ваш Нябесны;
  • 15. а як не будзеце дараваць людзям іх правінаў,
    дык і Айцец ваш не даруе вам правінаў вашых.
  • 16. І калі посціце,
    не будзьце панурыя, як крывадушнікі;
    бо яны памрочваюць абліччы свае,
    каб паказаць сябе людзям поснікамі.
    Праўду кажу вам, што яны атрымліваюць узнагароду сваю.
  • 17. А ты, калі посціш,
    намасці галаву тваю і ўмый аблічча тваё,
  • 18. каб явіцца поснікам не перад людзьмі,
    а перад Айцом тваім, Які ў тайнасці;
    і Айцец твой, Які бачыць у тайнасці, аддасць табе на яве.
  • 19. Не збірайце сабе скарбаў на зямлі,
    дзе моль і ржа нішчаць
    і дзе зладзеі падкопваюцца і крадуць:
  • 20. а збірайце сабе скарбы на небе,
    дзе ні моль, ні ржа не знішчаюць
    і дзе зладзеі не падкопваюцца і не крадуць;
  • 21. бо дзе скарб ваш,
    там будзе і сэрца ваша.
  • 22. Свяцільнік целу ёсць вока.
    Дык вось, калі вока тваё будзе чыстае,
    то ўсё цела тваё светлае будзе;
  • 23. калі ж вока тваё будзе ліхое,
    то ўсё цела тваё цёмнае будзе.
    І вось, калі святло, якое ў табе, — цемра,
    дык якая ж цемра?
  • 24. Ніхто не можа служыць двум гаспадарам:
    бо альбо аднаго будзе ненавідзець, а другога любіць;
    альбо аднаго пачне трымацца, а другім будзе пагарджаць.
    Не можаце служыць Богу і мамоне.
  • 25. Таму кажу вам:
    не турбуйцеся дзеля душы вашае,
    што вам есці і што піць,
    ні дзеля цела вашага, у што апрануцца.
    Ці ж душа не большая за ежу, і цела — за вопратку?
  • 26. Зірніце на птушак нябесных:
    яны не сеюць, ні жнуць, ні збіраюць у жытніцы;
    і Айцец ваш Нябесны корміць іх.
    Ці ж вы не намнога лепшыя за іх?
  • 27. Ды і хто з вас, турбуючыся,
    можа дадаць сабе росту хоць на адзін локаць?
  • 28. І пра вопратку што турбуецеся?
    Паглядзіце на лілеі палявыя, як яны растуць:
    не працуюць, ні прадуць;
  • 29. але кажу вам, што і Саламон ва ўсёй славе сваёй
    не апранаўся так, як кожная з іх;
  • 30. калі ж траву палявую,
    якая сёння ёсць, а заўтра будзе кінута ў печ,
    Бог так апранае,
    наколькі ж болей вас, малаверы!
  • 31. Дык вось, не турбуйцеся
    і не кажыце: "што нам есці?"
    альбо: "што піць?"
    альбо: "у што апрануцца?".
  • 32. Бо ўсяго гэтага шукаюць язычнікі;
    ведае бо Айцец ваш Нябесны,
    што вы маеце патрэбу ва ўсім гэтым.
  • 33. Шукайце ж найперш Царства Божага і праўды Яго,
    і гэта ўсё дадасца вам.
  • 34. Дык вось, не турбуйцеся заўтрашнім днём,
    бо заўтрашні сам за сябе патурбуецца:
    досыць кожнаму дню свайго клопату.