Головна > Бібліотека > Бібліїстика > Переклади Біблії > Переклади Біблії білоруською мовою > Святое Дабравесце (па Беларуску) пераклад Бiблейскай камiсii БПЦ МП > Святое Дабравесце паводле Лукi > Глава 15

Глава 15

1. Набліжаліся да Яго ўсе мытнікі і грэшнікі,
каб слухаць Яго.
2. І наракалі фарысеі і кніжнікі,
кажучы: Ён прымае грэшнікаў і есць з імі.
3. А Ён сказаў ім такую прытчу, гаворачы:
4. хто з вас, маючы сто авечак і згубіўшы адну з іх,
не пакідае дзевяноста дзевяці ў пустыні
і не ідзе па тую, што згубілася, пакуль не знойдзе яе?
5. І, знайшоўшы, ускладае на плечы свае, радуючыся;
6. і, прыйшоўшы дадому, склікае сяброў і суседзяў,
кажучы ім: парадуйцеся са мною,
бо я знайшоў сваю згубленую авечку.
7. Кажу вам, што гэтак большая радасць будзе на небе
за аднаго грэшніка, які каецца,
чым за дзевяноста дзевяць праведнікаў,
якія не маюць патрэбы ў пакаянні.
8. Альбо якая жанчына, маючы дзесяць драхмаў,
калі згубіць адну драхму,
не запальвае свяцільнік і не мяце хату,
і не шукае старанна, пакуль не знойдзе?
9. І, знайшоўшы, склікае сябровак і суседак,
кажучы: парадуйцеся са мною,
бо я знайшла згубленую драхму.
10. Так, кажу вам,
бывае радасць у Ангелаў Божых і за аднаго грэшніка, які каецца.
11. І Ён сказаў: у аднаго чалавека было два сыны;
12. і сказаў малодшы з іх бацьку:
бацька, дай мне належную частку маёмасці.
І той падзяліў ім маёмасць.
13. І праз некалькі дзён,
сабраўшы ўсё, малодшы сын адышоў у далёкую краіну
і там растраціў маёмасць сваю, жывучы распусна.
14. Калі ж ён патраціў усё,
настаў голад вялікі ў той краіне,
і ён пачаў цярпець нястачу;
15. і, пайшоўшы, прыстаў да аднаго з жыхароў той краіны,
а той паслаў яго на свае палі пасвіць свіней;
16. і ён жадаў напоўніць жывот свой ражкамі,
якія елі свінні,
але ніхто не даваў яму.
17. І, прыйшоўшы да розуму, сказаў:
колькі наймітаў у бацькі майго маюць хлеба ўдосталь,
а я з голаду гіну;
18. устану, пайду да бацькі майго
і скажу яму: бацька, я саграшыў супраць неба і перад табою,
19. і ўжо не варты называцца сынам тваім;
прымі мяне як аднаго з наймітаў тваіх.
20. І, устаўшы, пайшоў да бацькі свайго.
І калі ён яшчэ быў далёка,
убачыў яго бацька ягоны і зжаліўся;
і, пабегшы, кінуўся на шыю яму і пацалаваў яго.
21. Сын жа сказаў яму:
бацька, я саграшыў супраць неба і перад табою
і ўжо не варты называцца сынам тваім.
22. А бацька сказаў рабам сваім:
прынясіце найлепшае адзенне і апраніце яго,
і дайце персцень на руку яго і абутак на ногі;
23. і прывядзіце ўкормленае цяля і зарэжце,
будзем есці і весяліцца,
24. бо сын мой гэты быў мёртвы і ажыў,
прападаў і знайшоўся.
І пачалі весяліцца.
25. А яго старэйшы сын быў на полі;
і калі, вяртаючыся, наблізіўся да дому,
пачуў музыку і танцы,
26. і, паклікаўшы аднаго са слуг,
пытаўся: што гэта такое?
27. Той жа сказаў яму: брат твой прыйшоў,
і твой бацька зарэзаў укормленае цяля,
бо здаровым яго спаткаў.
28. І ён разгневаўся і не хацеў увайсці.
Бацька ж яго выйшаў і прасіў яго.
29. А ён сказаў бацьку ў адказ: вось,
я столькі гадоў служу табе
і ніколі загаду твайго не пераступіў,
а ты мне ніколі не даў казляняці,
каб я з сябрамі сваімі павесяліўся;
30. а калі прыйшоў гэты сын твой,
што праеў тваю маёмасць з блудніцамі,
ты закалоў яму ўкормленае цяля.
31. Ён жа сказаў яму: дзіця,
ты заўсёды са мною, і ўсё маё — гэта тваё;
32. а ўзвесяліцца і ўзрадавацца трэба было,
што гэты брат твой мёртвы быў і ажыў,
прападаў і знайшоўся.