Глава 136

1. Давідава. Над рэкамі Вавілона, там сядзелі і плакалі мы, калі згадвалі пра Сіён.
2. На вербах пасярод яго павесілі мы свае арфы.
3. А тыя, што нас паланілі, песьняў ад нас патрабавалі, а нашыя прыгнятальнікі - весялосьці: "пасьпявайце нам зь песьняў Сіёна".
4. Як нам сьпяваць Гасподнюю песьню на чужынскай зямлі?
5. Калі забуду цябе, Ерусаліме, хай забудзе мяне правіца мая;
6. хай прыліпне язык мой да паднябеньня, калі помніць цябе я ня буду, калі не пастаўлю Ерусаліма на чале весялосьці маёй.
7. Прыгадай, Госпадзе, сынам Эдомавым дзень Ерусаліма, калі казалі яны: "руйнуйце, руйнуйце да падмурка яго".
8. Дачка Вавілона, спусташальніца! дабрашчасны, хто ўдзеліць табе за тое, што зрабіла ты нам!
9. Дабрашчасны, хто возьме й заб'е немаўлятак тваіх аб камень!