Глава 3

< предыдущая глава   следующая глава >
Глава 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42
  • 1. Пасьля таго разамкнуў Ёў вусны свае і пракляў дзень свой.
  • 2. І пачаў Ёў і сказаў:
  • 3. хай загіне дзень, калі я нарадзіўся, і ноч, калі было сказана: зачаўся чалавек!
  • 4. Дзень той хай будзе цемраю; хай не дагледзіць яго Бог згары, і хай не зазьзяе над ім сьвятло!
  • 5. Хай запамрочыць яго цемра і цень сьмяротны, хай завалачэ яго хмара, хай баяцца яго, як палючае спёкі!
  • 6. Ноч тая, - хай забярэ яе змрок, хай не залічыцца яна ў дні года, хай ня ўвойдзе ў лік месяцаў!
  • 7. О! ноч тая - хай будзе яна бязьлюдная; хай ня ўвойдзе ў яе весялосьць!
  • 8. Хай праклянуць яе кляцьбіты дня, здольныя разбудзіць Левіяфана!
  • 9. Хай зацьмяцца зоркі сьвітаньня яе: хай чакае яна сьвятла, і яно ня прыходзіць, і хай ня ўбачыць яна веяў дзяньніц
  • 10. за тое, што не замкнула дзьвярэй улоньня маці маёй і не схавала гароты ад вачэй маіх!
  • 11. Чаму не памёр я, выходзячы з нутробы, і не сканаў, калі выйшаў з чэрава?
  • 12. Чаму прынялі мяне калені? навошта было мне смактаць саскі?
  • 13. Цяпер ляжаў бы я і спачываў: спаў бы, і было б мне спакойна
  • 14. з царамі і дарадцамі зямлі, якія забудоўвалі сабе пустыні,
  • 15. ці з князямі, у якіх было золата і якія напаўнялі дамы свае срэбрам;
  • 16. ці, як выкідзень пахаваны, не існаваў бы я, як немаўляты, якія сьвятла не пабачылі.
  • 17. Там беззаконныя перастаюць наводзіць страх, і там адпачываюць зьнясіленыя.
  • 18. Там вязьні цешацца спакоем і ня чуюць крыкаў наглядчыка.
  • 19. Малы і вялікі там роўныя, і раб свабодны ад гаспадара свайго.
  • 20. Навошта дадзена пакутніку сьвятло і жыцьцё засмучаным душою,
  • 21. якія чакаюць сьмерці, і няма яе, якія выкапалі б яе ахвотней, чым скарб.
  • 22. Узрадаваліся б да захапленьня, захапіліся б, што знайшлі магілу?
  • 23. Навошта дадзена сьвятло чалавеку, шлях якога зачынены і якога Бог атачыў змрокам?
  • 24. Уздыханьні мае апярэджваюць хлеб мой, і стогны мае ліюцца, як вада,
  • 25. бо жудаснае, чаго я жахаўся, тое і напаткала мяне; і чаго я баяўся, тое і прыйшло да мяне.
  • 26. Няма мне міру, няма спакою, няма радасьці: спасьцігла няшчасьце.