Глава 17

< предыдущая глава   следующая глава >
Глава 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42
  • 1. Дыханьне маё аслабла; дні мае згасаюць; магілы перад мною.
  • 2. Калі б не пакепнікі іхнія, дык і ў спрэчках іхніх вока маё заставалася б спакойнае.
  • 3. Заступіся, паручыся Сам за мяне прад Сабою! інакш хто паручыцца за мяне?
  • 4. Бо Ты зачыніў сэрца іхняе ад разуменьня, і таму не даеш перамагчы ім.
  • 5. Хто асуджае сяброў сваіх на здабычу, у дзяцей таго вочы растануць.
  • 6. Ён зрабіў мяне прыпавесьцю ў народа і пасьмешышчам у яго.
  • 7. Замглілася ад гароты вока маё, і ўсе чэлесы мае, як цень.
  • 8. Моцна зьдзівяцца з гэтага праведныя, і невінаваты абурыцца з крывадушніка.
  • 9. Але праведны будзе моцна трымацца шляху свайго, і чысты рукамі будзе болей і болей мацавацца.
  • 10. Выступайце, усе вы, і падыдзеце; не знайду я мудрага сярод вас.
  • 11. Дні мае прайшлі; думы мае - здабытак сэрца майго - разьбітыя.
  • 12. А яны ноч хочуць ператварыць у дзень, сьвятло наблізіць да твару цемры.
  • 13. Калі б я і пачаў чакаць, дык апраметная дом мой; у цемры пасьцялю я пасьцель сваю;
  • 14. магіле скажу: ты за бацьку мне, чарвяку: ты маці мая і сястра мая.
  • 15. Дзе ж пасьля гэтага надзея мая? і чаканае мною хто пабачыць?
  • 16. У апраметную сыдзе яна і будзе спачываць са мною ў пыле.